In samenwerking met het Rode Kruis Vlaanderen organiseerden wij in mei 2015 een eigen opleidingscursus ““Reanimeren en defibrilleren voor sportclubs” in Kapellen. Na bijna een jaar en een Kafkaiaanse lijdensweg door de administratie van het Rode Kruis, hebben we – eindelijk – ons uithangbord te pakken gekregen. Dit krijgt een plaatsje aan de atletiekpiste.
Voor een sportclub als KAPE is het – letterlijk – van levensbelang dat trainers, clubgenoten en zelfs ouders weten hoe ze moeten reanimeren. Wachten op professionele hulp duurt – in zo’n omstandigheden – vaak te lang. Daarom stapten we in 2015 mee in het project “Reanimeren en defibrilleren voor sportclubs” dat door het Rode Kruis-Vlaanderen en de Vlaamse sportminister werd gelanceerd. In deze drie uur durende opleiding leerden onze 11 deelnemers hoe ze een bewusteloos slachtoffer moeten benaderen, hoe ze moeten reanimeren en hoe ze een AED (automatische externe defibrillator) moeten gebruiken. Dit werd een absolute verrijking voor alle deelnemers … en dat was ook het doel van onze club.
Maar de administratieve mallemolen die daarna startte was ongekend. Om deelnamebewijzen te krijgen voor onze deelnemers, heeft het maanden geduurd … en gingen talloze telefoontjes en mailtjes heen en weer met het Rode Kruis Vlaanderen. Uiteindelijk werd deel 1 van deze oekaze – met bemiddeling van een buitenstaander dan nog – toch succesvol afgerond vóór de jaarwisseling. Deel 2 was het verkrijgen van het aankondigingsbord met de mededeling dat onze club een “Hartveilige Sportclub” was … zoals beloofd in de aankondiging van de sportminister bij onze inschrijving voor dit project. Een zelfde verhaal … eerst wachten tot alle cursussen van dit project achter de rug waren (tot daar aan toe), maar dan begon de miserie opnieuw. Mailtjes en telefoons werden niet gespaard om dit bord in ons bezit te krijgen.
Het werd pas écht Kafka toen we van het Rode Kruis Vlaanderen het bericht kregen dat we een “contract” moesten afsluiten voor het ontvangen en uithangen van dit bord … een contract van 4 bladzijden nota bene, met een hele reeks verplichtingen voor de club en zelfs met “straffen” bij het niet naleven ervan. De dienstverlening van het Rode Kruis mag bij noodgevallen wel heel performant zijn, de administratie die ze er rond opbouwen is een ander verhaal. Logisch dat met zo’n logge bovenbouw de kostprijs van hun interventies bijna niet te betalen is.
Maar om op een positieve noot te eindigen: het contract is getekend en het bord was er daarna héél snel !
Hugo De Hoon
