20 km van Brussel – 28.05.2006 – Brussel

Bernard Vandenbroucke kwam als eerste KAPE-jogger over de meet en had dus nog tijd over om een verslag te pennen over deze “20 km van Brussel”. Maar ook Louis Milbau wou er wel even zijn indrukken over kwijt … twee verslagen voor de prijs van één !


Eigenlijk had ik er eerst helemaal geen zin in. Ik deed de jaarlijkse home-run (de 10 Miles van Antwerpen) en dat vond ik al een prestatie op zich. Maar ja, ik had een hoop collega’s met het loopvirus besmet en vermits ik in Brussel werk en de “20 km van Brussel” daar hét evenement is … heb ik me laten overhalen. Toen ik sponsor-T-shirts van Aquarius kreeg, begon de goesting te kriebelen.

De week ervoor goot het regenen, was ik half ziek. M’n vertrouwde loophorloge deed het niet. De tekens waren tegen en toch … Toen we met Yves, Margot, Estrella en co. in Brussel stonden, begon de zon er zin in te krijgen en zat de sfeer erin. Even loopnummer halen, kleren aanschieten en als test de beruchte Tervurenlaan naar boven lopen naar de beruchte Cinquantenaire. Die helling het einde van de rit (?) … dat beloofde !

Nummer rond 8.500, dat betekende in het derde vak. Marc had me gezegd dat ik in het derde vak moest gaan staan en het koord vooraan vasthouden, een uur vooraf.  Dus ikke rap een wafeltje gaan eten in de Carpe Diem, zorgen voor de leegheid der darmen en dan maar het beruchte koord gaan zoeken … om vast te stellen dat er nog geen kat te zien was behalve een paar rustige lopers die van de zon lagen te genieten, half slapend.  Die hun voorbeeld heb ik dan maar gevolgd. Blijkbaar was iedereen minder gehaast door het chip-systeem, dat automatisch je tijd registreerde, wanneer je ook startte.

Zo’n tien minuutjes voor de start ging zowaar het touw naar beneden en kon ik nog een heel stuk vooruit, tot onder de triomfboog. Het was de eerste keer dat ik die 20 km liep, dus wist ik niet waarom iedereen een paar minuten voor de start de handen op de oren legde … tot het kanon afging.

Wegwezen, bergaf, in vliegende vlucht over de piepende chip-matten. Zorgen dat ik de bocht niet miste om de Wetstraat naar boven te hollen en 11 minuten later stond ik 3 km ver. Omgerekend betekende dat ong. 20 km per uur !  Dimmen geblazen, want dat houdt geen mens (allé, die van voor natuurlijk wel) uit.

Een bochtje door een park, effe langs het station en we duiken de tunnels binnen, drie na elkaar. Ik was verwittigd: neem de rechtse tunnels, dat is iets langer lopen, maar rustiger want met minder volk. Tunnels uit (na 6 km.) en we komen in het bos. Van afwisseling en uitdaging gesproken, het kan tellen. En weer gaat het op en neer, in bochten door het bos. Niet te geloven hoe snel en rustig die andere mensen allemaal kunnen lopen. Mij leek het beestig zwaar. Op 10 km zie ik 38 minuten op mijn horloge staan, dus voldoende reserve voor de laatste helling, dacht ik.

Krachten sparen tot je 16de km. hadden ze me gezegd.  En krachten sparen, dat betekent – oef – eindelijk een beetje genieten en rustig lopen. Kom ik aan de fameuze Tervurenlaan-helling, nog steeds goed voor de 1 u 20., maar de kracht was weg, de minuten en andere lopers vlogen me voorbij. Zes minuten verloor ik op het laatst. En dan – op één seconde – is het plots gedaan, weg uitdaging, weg wedstrijd, stilte, meditatie, wat wordt de volgende uitdaging ?

Moraal van het verhaal: beteren zijn er altijd, sneller en langer kan ook, maar de leuke momenten zijn die van het rustig genieten, een babbeltje slaan met een andere loper, het mekaar voorttrekken. Eerlijk gezegd, daar vooraan in de groep, daar is het eerder “iedereen voor zichzelf”. Nee, de volgende wordt misschien de marathon van Venetië, maar dan is de uitdaging “rustig lopen en genieten”.

Bernard Vandenbroucke

En ook Louis Milbau kroop in de pen over zijn belevenissen in Brussel !


Heel de week slecht weer om een hond door te jagen en ’s zondags ideaal weer om onze KAPE-joggers 20 km door Brussel te jagen. En ’t was er weer aan te zien, zo’n talrijke opkomst, samen waren ze met 25.000 (niet allemaal van KAPE natuurlijk). Enkelen van ons reden reeds om 11 u 30 richting Brussel, de overigen vertrokken om 12 u 15 aan de kerk, om dan samen te komen aan het Oorlogsmuseum, dat mocht dienst doen als kleedzaal … eens iets anders, omkleden tussen oorlogsvliegtuigen en ander antiek oorlogsmateriaal.

KBC, medesponsor van de 20 km, had voor haar meelopend personeel een zone afgebakend waar ze zich konden omkleden en de sportzakken in bewaring konden geven. Enkelen van ons (geen KBC-medewerkers) mochten via Chris Povré en Liesbeth Koch hun sportzak ook achterlaten. Spijtig dat er eentje bij was gesponsord door de concurrentie … voor één keer zag Chris dat wel door de vingers.

Voor de meesten onder ons was het hun debuut op de 20 km, ook voor Laura en Jens Milbau. Laatstgenoemde (13 jaar) was juist 1 uur voor vertrek naar Brussel beginnen zagen om mee te mogen lopen, omdat er toch een startbewijs op overschot was. Nadat Tinneken Van Hecke en Estrella Peleman het struikgewas opgezocht hadden en ze daar ergens in een serieuze welriekende geluksbrenger waren getrapt, zijn we met onze neus tussen twee vingers naar ons startvak gegaan.

Volgens jaarlijkse gewoonte mocht Prins Filip, tijdens het nationaal volkslied – dat natuurlijk door ieder van ons uit volle borst werd meegezongen – het kanon bedienen dat om 15 uur het teken gaf om de esplanade te verlaten om er na enige tijd weer terug te keren. Ik vond het een prachtige wedstrijd en zeker omdat ik deze samen met mijn 2 kinderen heb kunnen uitlopen.

Rudi Bentein liep voor de Vredeseilanden, misschien zouden we volgend jaar ook eens voor een goed doel kunnen lopen met z’n allen. Nadien heb ik kunnen vernemen dat alle KAPE-joggers er van genoten hebben. Estrella liep samen met Pierre Wouters en liet enkele malen horen dat het zeer goed ging, maar 500 meter voor de meet wou ze Pierre verschalken. Daar trapte hij niet in en met een fikse versnelling liet hij Estrella 3 seconden achter zich.

Bernard Vandenbroucke deed een home-run, hij werkt in Brussel en de 20 Km van Brussel is daar hét evenement.  Bovendien had hij voor alle KAPE-joggers een prachtige blauwe T-shirt van Aquarius losgekregen zodat iedereen gemotiveerd aan de loop was begonnen. Hij deed het schitterend en eindigde met voorsprong als eerste KAPE-ër.

En Liesbeth Koch loopt steeds sneller en sneller, opgepast voor de dopingcontrole (grapje). Jorge Figueroa was de pechvogel van de dag, enkele meters voor de eindmeet kreeg hij een stevige beenkramp waardoor hij volledig blokkeerde en door de EHBO-ërs moest worden afgevoerd naar de hulppost waardoor hij zijn welverdiende medaille miste. Margot Bogers en Tinneken Van Hecke hebben hun 20 km-debuut ook tot een goed einde gebracht en waren meer dan tevreden. Omstreeks 19 uur – na het sluiten van de finish – zijn we terug richting Kapellen gereden.

Louis Milbau

RESULTATEN