Dichter bij huis – maar op dezelfde dag als Yves in Chicago – werden nog twee KAPE-ërs betrapt bij het lopen van een marathon en eentje bij het lopen van een “halfje”. Marc Tampère en Lucien Poppe zetten in Eindhoven respectievelijk een tijd van 3.11″56 en 3.42’18 achter hun naam. Hermine De Kimpe liep – in haar eerste halve marathon – 2.11’34 … en het smaakte naar meer !
“Je loopt je P.R. in de Gezelligste Marathon van Europa” … onder deze slogan ging de 22ste editie van start.
Zondagochtend 7.30 uur vertrokken wij, met een deel van het gezin, met een rechtstreekse vlucht (met ons busje) richting Eindhoven. De kleedruimten bevonden zich in de sporthal van de Universiteit. Hier werden de startnummers + chip uitgedeeld. Men kon ook persoonlijke dranken afgeven. Na alles te hebben geregeld doken er nog 2 KAPE-ërs op. Hermine De Kimpe die haar debuut maakte op de halve afstand, zonder problemen in 2.11’34. En ja … natuurlijk ook Lucien Poppe. Wat wil je, in die periode liep hij praktisch elke week een marathon, dus hem niet tegenkomen was uiteraard moeilijk … behalve dan voor Yves Van Cleef die op die dag gevlucht was naar Chicago.
Vanuit het sportcentrum ging het met pendelbussen naar het centrum. Nog even een praatje met Lucien en Hermine en dan hup naar de start. Het weer was uitstekend, rond de 14° C. Vooraf had ik een tijd van 3.15 in gedachten (de vorige marathon was 1 jaar geleden, in Etten-Leur, met als eindtijd 3.18).
De marathon Eindhoven voorziet ook een Pacing Team. De eerste groep hiervan loopt 4.37 min per km, dit van begin tot einde, en komt zo uit op een eindtijd van 3.15 uur. Andere mogelijkheden waren 3.30 uur, 3.45 uur, 4.00 uur, enz.
Kort na de start liep ik ongeveer 100 meter uit op de groep van 3.15 uur en ik ben dit blijven doen. Ik had ook de tussentijden op mijn hand geschreven zodat ik kon zien of ik op schema bleef. Na 21 km kwam ik door op ongeveer 1.35’40. Ik concentreerde mij vooral op het tempo, niet te snel en niet te traag. Zelfs nadat de kilometers begonnen op te lopen (35-37 km), voelde ik mij nog goed , de man met de hamer was dit jaar niet van de partij. Nog even doorzetten en dan met (een zeer kleine) spurt naar de finish. 3.12’15, een netto-tijd van 3.11’56. Ik was dolblij met mijn eindtijd, maar ook met de manier van lopen, niet te veel afgezien. Dit was vorig jaar wel anders !
Buiten het weer, was ook de organisatie in orde. Meer dan voldoende drankposten en zeker voldoende aangevers. Zelfs voor de persoonlijke drank hielden ze de lopers in het oog. Van zodra ze je zagen aankomen, keek men op de lijst en werd je nummer doorgeroepen. Aan de drankpost zelf kon je dan je eigen drinken gewoon aanpakken en verder lopen. Je moest niet aan één of ander tafeltje gaan zoeken.
Verder ook een 50-tal muzikale attracties. Dit helpt niet echt bij het lopen, maar het geeft je wel een kick. En zoals vermeld in de brochure, een massale belangstelling vanwege de supporters (geschat 140.000 mensen langs het parcours voor een duizendtal lopers).
Tot slot : de marathon van Eindhoven is zeker niet een van de grootste marathons, maar qua organisatie en resultaten, behoort hij tot de beteren. De eerste acht kwamen binnen de 2.10 uur aan. De Keniaan Boniface Usisivu (lid van een ander jogging team) verbrak zelfs het parcoursrecord in 2.08’42. Maar dat is andere kaas !
Lucien, die deze maal tijdens het lopen de grond niet heeft gekust, liep ook enkele minuten sneller dan de week ervoor en eindigde in 3.42’18. “Je loopt je P.R. in de Gezelligste Marathon van Europa” klopte als een bus.
P.S. Deelnemen is belangrijker dan … het schrijven van een verslag.
Marc Tampère
