In het tijdschrift “Atletiekleven” van september 2010 werd een evaluatie gemaakt van de E.K.-gangers in Barcelona. Onder de kop “De grote verrassingen” werd een portret van Stef Vanhaeren geborsteld.
Wat voorafging: hij had er al een enorm druk seizoen op zitten. Zo finishte Stef Vanhaeren de week voor het E.K. in Barcelona als 6de op het W.K. juniores in het Canadese Moncton met een nieuwe besttijd van 50”91. Vanuit het uiterste oosten van Canada ging het dan richting België om van zijn thuisbasis in Kapellen nog net op tijd aan te komen in Barcelona. “Ik wilde in Spanje gewoon een beetje ervaring opdoen en mijn ogen de kost geven. Ik heb nu al drie internationale kampioenschappen meegemaakt en telkens vond ik het anders”.
Barcelona: op het E.K. ging Vanhaeren verrassend genoeg gewoon op zijn elan verder. Hij stelde zijn P.R. in de reeksen nog even scherper tot 50”71, goed genoeg voor de halve finales. Daarin zette hij vervolgens nog een aardige 50”86 op de klokken in zijn vijfde race op ruim één week tijd. “Dit is te gek. Ik was er vrijwel zeker van dat ik nog sneller kon dan in Canada, maar hier waren de omstandigheden niet ideaal. Niet iedereen dacht dat ik de twee competities zou kunnen combineren. Die opmerkingen heb ik genegeerd. Hier had ik geen stress, want ik had mijn doel van het seizoen in Canada al bereikt. Ik beschouwde deze selectie als een cadeau”.
Wat nu? “Ik weet nu wat me de volgende jaren te wachten staat als ik verder mijn tijden blijf verbeteren. Waarom niet? Ik ben nu al in deze dubbele opdracht geslaagd en moest niet veel toegeven op Michaël Bultheel en Nils Duerinck” gaf Vanhaeren aan. De jongste van de hele Belgische delegatie had net zijn humaniora achter de rug en gaat vanaf september in Antwerpen toegepaste psychologie studeren.
Dimitri Thyskens
Met dank aan “Atletiekleven”voor publicatievan dit artikel.
