Het was niet warm maar heet … maar wat wil je, we hebben de loopmicrobe allemaal beet. Met 9 joggers waren we naar het St. Eduardusinstituut in Schoten afgezakt, waar om 15 uur het eerste startschot knalde.
En dat was er eentje voor de 5 km van Veerle Lambrechts. Zij liep deze afstand in een zeer goed tempo uit. Bloedheet was het om 15.45 uur toen de overige joggers aan de 10 km moesten beginnen. Iedereen had goede voornemens zoals : “ik doe het vandaag zeer rustig” of “een P.R. zit er vandaag zeker niet in” of “op mij moet ge zeker niet wachten, ik maak er een wandeling van”. Ik ben echter een KAPE-jogger van het eerste uur, dus ik weet wel beter … en wat ik verwachtte kwam snel uit.
Na het startschot leek iedereen op iedereen te wachten tot Jorge Figueroa er op zijn eentje vandoor ging. Pierre Wouters – die bij mij bleef – zag Jorge hoe langer hoe meer uit ons zicht verdwijnen en kon de drang om hem achterna te lopen niet meer aan … en weg was hij. In 3de positie liep Gerda Vercammen, dan Jens Milbau en ik, gevolgd door Tinneken Van Hecke, Laura Milbau en Marcel Donvil. Na 2 rondjes (5 km) kreeg Gerda het wat lastiger door de extreme temperaturen en besloot ze om het wat zachter aan te doen, wat eigenlijk niet onverstandig was. Ondertussen was Jens er tussenuit geglipt en zo had ik een punt om naartoe te lopen. Vóór ons was Jorge ondertussen door Pierre ingehaald en achter ons hadden Tinneken en Laura besloten om hun wedstrijd samen uit te lopen.
Marcel hield het na 5 km voor bekeken, hij nam het zekere voor het onzekere, hij had nog nooit in zo’n hitte gelopen en hij had er schrik van. We zijn dan toch nog met 7 van de 8 uitgelopen wat zeker niet slecht is, daar er in totaal maar 40 van de 58 deelnemers de finish hebben gehaald. Ik vond dat er voor zo’n kleinschalige jogging als deze heel veel supporters en sympathisanten waren, die er echt alles aan deden om er voor te zorgen dat wij niet te warm zouden lopen : ze stonden op verschillende plaatsen met tuinslangen en sponsen klaar.
Louis Milbau
