Voor 5 joggers van het KAPE JOGGING TEAM was zondag 9 april 2006 marathondag. Yves Van Cleef, Lucien Poppe, Estrella Peleman en Louis Milbau beproefden die dag hun geluk in Rotterdam, Pierre Wouters doorkruiste gedurende 42 km en 195 meter de straten en tunnels van Parijs.
Het was allemaal vorig jaar begonnen op het KAPE-clubfeestje. Iemand riep al lachend : “Wie durft er volgend jaar mee te doen aan een marathon ?” … en naarmate de avond vorderde werd de deelnemerslijst langer (en werden de joggers vrolijker, maar dat is een ander verhaal). Rotterdam zou het worden, op 9 april 2006. Met nog ruim 5 maanden voor de boeg moest dit wel lukken.
Yves Van Cleef – als ervaren marathonman – nam de groep onder zijn hoede tijdens de obligate duurlopen van 30 à 32 km. Deze lange tochten vormen de basis van het specifieke trainingsschema voor de marathon. Enkele weken voor de marathon moest Koen De Cuyper tot zijn grote spijt afhaken met een kniekwetsuur. Lucien Poppe werd van supporter naar deelnemer gepromoveerd.
En op een aprildag was het zover : Louis Milbau en Estrella Peleman maakten zich klaar voor hun eerste marathonavontuur in Rotterdam – vergezeld van Yves en Lucien – terwijl Pierre Wouters naar Parijs trok om 42 km langs de Seine te lopen in de “Marathon de Paris”.
Plaats van afspraak zondagochtend was het hotel in Rotterdam waar Yves en Margot (supporter en deelnemer aan de 10 km-loop) logeerden. Lucien en Hermine (zelfde “hoedanigheid” als Margot) arriveerden ruimschoots op tijd.
Louis en Estrella van hun kant waren van mening dat ze op weg naar Rotterdam best nog een extra adrenalinestoot konden gebruiken. In het gezelschap van de supporters Luc, Martine en Jens verkenden ze met de wagen eerst een groot deel van het marathonparcours, belandden ze daarna zowaar in Dordrecht, om vervolgens opnieuw in Rotterdam “heel rustig en zonder de minste stress” de weg naar het hotel aan een politieman te vragen. Het gezelschap moet een tamelijk hulpeloze indruk hebben gegeven (of was het Estrella die haar vrouwelijke charmes uitspeelde ?) want ze kregen het voor elkaar dat ze “onder politiebegeleiding” naar het hotel werden geëscorteerd. Daar aangekomen zochten ze meteen één voor één het toilet op (ook het 10de kalmeringspilletje had dus blijkbaar niet geholpen).
Vervolgens was het tijd om ons gezamenlijk naar de startplaats op de Coolsingel te begeven. Nadat Lee Towers de menigte had toegezongen dat we “Never alone” zouden “walken”, weerklonk om 11 uur het startschot.
Louis was heel verstandig en liet zich niet opjutten door de omstandigheden. Hij liep van in het begin zijn eigen tempo, het doel was het uitlopen van zijn eerste marathon, iets waarin hij zonder problemen slaagde. Louis : “Ik ben nooit uitgeput geraakt, altijd heel rustig blijven lopen. Woensdag, op training was ik nog gevallen en had mijn dij gekneusd maar gelukkig had ik hier geen last van.“ Een ongelofelijke prestatie : op vier jaren tijd van “Start-to-Runner” naar “marathonloper”, welk beter voorbeeld hebben aspirant-marathonlopers van KAPE nog nodig om ooit eens deel te nemen aan een marathon ?
Lucien – in volle voorbereiding op de marathon van Kopenhagen – offerde zich als “haas” op voor Estrella en hij stuwde haar vooruit naar een zeer mooie tijd. Estrella : “Om 11 uur is het startschot gevallen, na een paar minuten zijn ook wij over de lijn gelopen, er liep vrij veel volk mee en er waren heel veel supporters. Het was in het begin vooral genieten, ons tempo proberen te houden en wat kennismaken met andere lopers. Het was ook heel mooi weer, met voor de supporters toch iets te veel wind.
Louis en Yves liepen al vlug hun eigen tempo en Lucien had besloten mij over die streep te krijgen. Het was een goede coach, af en toe vond ik dat hij kon zagen (let op uw hartslag, op tijd bijtanken en drinken, mooi soepel blijven lopen als een dame, rusten kan je morgen wel, … ) maar hij heeft me enorm goed begeleid. De eerste 20 km gingen vanzelf. Na 27 km waren we terug aan de indrukwekkende Erasmusbrug, daar kwamen we onze supporters weer tegen. Op km 30 zag ik mijn drie kids, wauw ik was zo blij ! Maar dan begonnen de zware kilometers. Die duurden veel langer, alles begon pijn te doen, maar we gaven niet op. “De eerste vrouw van KAPE die een marathon loopt”, moest ik in gedachten houden, zei Lucien. Met de laatste kilometers in aantocht, ging het weer iets beter. Als we de streep haalden had ik nog de kracht om de armen in de lucht te houden, maar dan ging het even fout met mij. De emoties waren te groot (onderweg had ik nog iemand zien reanimeren), ik kreeg geen adem meer, begon te panikeren er werd meteen naar de EHBO meegenomen “.
Even was het schrikken toen Estrella na aankomst onwel werd en aan het infuus moest. Ze was er echter snel terug bovenop en al vlug kon ze met een big smile in het Rode Kruistentje een TV-interview geven aan een reporter van SBS6, een Nederlandse zender.
Yves tenslotte kon in zijn 7de marathon zijn persoonlijke besttijd verbeteren (anderhalve minuut sneller dan in Chicago vorig jaar, net zoals Rotterdam een “snelle” marathon met weinig hoogteverschillen). Stilaan nadert hij de magische grens van de 4 uur. Misschien iets voor Budapest, waar hij in het najaar zal deelnemen.
Nadat alle lopers (apart !) een deugddoend bad of douche in de hotelkamer van Yves en Margot hadden genomen, werd de dag besloten in een knusse eetgelegenheid te Rotterdam (mét live-muziek). Met een SMS vernamen we dat Pierre in Parijs eveneens geslaagd was in zijn eerste marathon. Yves zijn maag lag nog overhoop door een aan de aankomst genuttigde sportdrank waardoor het nochtans lekkere eten hem niet smaakte. Lucien bewees toen dat hij meerdere functies op één dag kan combineren : naast eerder op de dag als haas gefungeerd te hebben, was hij nu het “vuilbakje” van de tafel.
RESULTATEN
4526 – Yves Van Cleef – 4 u 04 min 41 sec.
5001 – Estrella Peleman – 4 u 11 min 44 sec (een KAPE-clubrecord bij de dames A.C.).
5003 – Lucien Poppe – 4 u 11 min 43 sec. (een KAPE-clubrecord bij de masters M50).
6191 – Louis Milbau – 4 u 31 min 17 sec.
We besluiten met de woorden van onze twee kersverse marathonlopers :
Estrella : “Het was een enorme belevenis en ook een heel zware, maar we hebben het gehaald en dat was toch ons doel. Een vermoeiende en onvergetelijke dag”.
Louis : “Een hoogtepunt in mijn prille joggerscarriére. En van een “nooit-meer-gevoel” is geen sprake, dit ruikt naar meer “.
Yves Van Cleef, Lucien Poppe, Louis Milbau en Estrella Peleman.
De foto’s van onze deelnemers in Rotterdam kan je HIER bekijken.
