Na een half jaartje sukkelen (rusten) met de rechterknie (na overbelasting van een pees), ben ik dit jaar rustig weer met lopen gestart. Ben dan ook lid geworden van het KAPE JOGGING TEAM, op aanraden van mijn zusje (dit om zeker rustig genoeg te beginnen). En dit bevalt zeer zeker, want intervallen in je eentje lukt toch niet.
Einde maart, begin april de kilometers licht opgetrokken om te testen of alles in orde bleef. In juni en augustus een marathon uitgekozen, de “Marathon Brabant” of “Herfstmarathon” in Etten-Leur. Voornaamste reden bij deze keuze : ik had juist 12 weken om me voor te bereiden na onze vakantie en Etten-Leur ligt slechts op een boogscheut van Hoogboom.
De voorbereiding was goed verlopen, zonder kwetsuren en zo vertrok ik op 31 oktober naar Etten-Leur, vergezeld van mijn schoonbroer, die de 42 km ging meefietsen (ook proficiat !). Dit meerijden werd officieel verboden, maar toch oogluikend toegestaan, zonder natuurlijk de overige lopers te hinderen. Ook net voor de lopers rijden was verboden i.v.m. het windvoordeel. Daar aangekomen, moesten alle Belgische deelnemers hun nummer en chip afhalen. Dan hadden wij nog anderhalf uur over, tijd om de loopkleding aan te trekken en nog vlug iets te eten. Verder was er die dag ook een 5 km- en 10 km-wedstrijd (673 deelnemers) en een halve marathon (1295 deelnemers)
11.00 uur : nog een half uurtje voor de start, toch maar (heel) even loslopen en stretchen. Dit onder het motto : niet te veel energie verliezen op voorhand.
11.15 uur : hop naar de start, naar schatting ongeveer 300 deelnemers voor de hele marathon, waaronder ongeveer 25 vrouwen.
Het weer zat goed mee, geen regen, de temperatuur zat ook goed, al mocht het op het eind wel iets warmer, maar ja … eind oktober ? Vandaar dat ik startte met drie T-shirts over elkaar.
11.30 uur : knal en daar vertrok ik voor mijn derde marathon. Na 2 à 3 km had ik een goed tempo gevonden en liep ik in een groepje van 5 man. 3 km verder verdween het eerste T-shirt. Het opwarmen was hiermee gebeurd.
Het parcours bestond uit twee praktisch identieke ronden. Het was vlak, met als enige uitzondering dat wij per ronde tweemaal een brug over de snelweg moesten nemen. De drankposten waren goed voorzien van sportdrank, water, banaan, sinaasappelen en eventueel zelf meegebrachte dranken.
Dan het wedstrijdverloop zelf : 10 km gepasseerd in 42 minuten, 21,1 km net op 1 u 30 min. (al denkende “toch niet te rap ???”). Had immers op de halve marathon in Brussel wel 1 u 24 min. gelopen, maar ja ? Aan km 31 alles nog in orde : 2 u 14 min. Maar dan, ja ja boven de 30 km. Op naar de eindtijd : 42,125 km in 3 u 18 min.
Tot km 31 liep inderdaad alles gesmeerd, maar dan, of dit de man met de hamer was ? Ik heb eigenlijk helemaal geen man zien staan, laat staan een hamer, maar het was wel de moeite. Tijdens het lopen had ik wel genoeg gedronken, maar het fruit dat talrijk werd aangeboden sprak mij niet aan. Tijdens een vorige marathon had ik een redelijk misselijk gevoel gekregen van sportdrank die niet voldoende gekoeld stond. Daarom dacht ik : “loop op wat je gewoon bent”. Enerzijds gewoon water en anderzijds appelsap gemengd met water (voor de koolhydraten).
Natuurlijk ben ik blij met mijn tijd van 3 u 18 min., maar het klopje kwam volgens mij iets te vroeg. Ik had voor deze marathon ook langer getraind en meer kilometers afgelegd dan voor de vorige twee. Toen liep ik met een voorbereiding van 9 en 8 weken tijden van 3 u 26 min. voor de eerste en 3 u 20 min. voor de tweede. Deze marathons heb ik wel gelopen in 2000 en 2001. Misschien word ik dan ook gewoon wat ouder ???.
Dit laatste gaat volgens mij toch niet helemaal op, toch zeker niet wanneer je de leeftijden van de aangekomen deelnemers bekijkt. Van de 285 lopers die de marathon hebben uitgelopen was er een enkeling uit de jaren 80 en enkele lopers uit de jaren 70. Het grootste deel van de deelnemers kwam net niet uit de jaren 60, maar wel uit de jaren 50, dit om te eindigen met een 10-tal lopers uit de jaren 40. En ik dacht “lekker sportief”, maar dit blijkt wel een oude mannensport te zijn.
Qua organisatie valt er eigenlijk niets op aan te merken, na de marathon kon je je laten masseren en 300 meter verder kon je douchen in het gemeentelijke zwembad. Deze marathon is voor mijn part zeker voor herhaling vatbaar, hoewel ik ook van afwisseling houd. Voor allen die willen proberen, het is de moeite waard !
Marc Tampère
