Je droomt ervan om ooit eens op een jogging als eerste KAPE-deelnemer te kunnen aankomen. Wat doe je dan ? Je wacht tot er op één en dezelfde dag een jogging in de buurt is waar alle KAPE-ërs naar toe worden gezogen zoals vliegen tot honing (ik had nog een andere uitdrukking in gedachten maar die was niet vatbaar voor publicatie). En zelf schrijf je je dan doodleuk in voor een jogging een eindje verder weg aan de kust.
Omdat de “express”-weg naar Knokke – zeker bij mooi weer op een feestdag – niet altijd even “express” is, vertrokken we ruim op tijd. Hierdoor hadden we nog tijd genoeg om ons bij aankomst een broodje te kopen dat we op een bank op de dijk braaf konden opeten, genietend van het zonnetje … en ook wel een beetje van de strandtaferelen.
Bij al dat gedagdroom op die bank, vergaat je wel een beetje de zin om daarna ook nog in je loopschoenen te moeten schieten, maar ach … je bent jong en je wilt wat. En de loopmoraal kon trouwens niet stuk na de glorieuze overwinning op Chris P. (waarbij de “P” staat voor plaspauze) de zondag ervoor in Antwerpen. De afspraak in Knokke was wel dat Margot haar etentje ’s avonds moest verdienen door onder het uur te blijven. Daarom nam ik het zekere voor het onzekere en hield haar tijdens de loop angstvallig in de gaten … en nog meer mijn horloge. Toen ik de laatste honderd meter zag dat de schaapjes op het droge waren wat de tijd betrof, begon ik weer te dagdromen. Van dit kleine moment van onoplettendheid kon Margot profiteren om als eerste KAPE-ër over de finish te komen.
Daarna ontvluchtten we per fiets het drukke Knokke en fietsten we naar het naburige Cadzand, net over de grens. Het fietstochtje heen in de vooravond ging nog vanzelf, de terugtocht naar Knokke per fiets na het eten verliep iets minder soepel. Maar dat lag natuurlijk aan de … tegenwind.
Yves Van Cleef
Resultaten
Margot Bogers – 56’10’’
Yves Van Cleef – 56’12’’
