Zondagmorgen, 09.00 u aan de Zilverenhoek. Nog maar net 7 uur geleden op de schoolfuif even verder en nu in de koude morgen met 7 andere moedige lopers in ons uniformpje : de dikke groene fleece. Met zijn allen in het busje van Marc richting Brussel en ja, stipt was het nu ook weer niet (laat ons zeggen net geen Hasselt-toestanden) tot we de start gevonden hadden.
Vooral een parkeerplaats zoeken bleek niet makkelijk, maar Bernard vond wel een gaatje, waar na enige tijd de bus wonderwel in ging. Ondanks de protesten van het buurtcomité, haasten we ons naar de zaal waar we nog onze nummers moesten halen, vestiaire, een plasje, drankje, banaantje ,… en nog “dix minutes avant le départ”. Toen wisten we het weer : het ging een moeilijke maar mooie loop worden en ongelofelijk slecht georganiseerd. Enfin, net op tijd beneden voor de start en om 10.30 uur eerst het dorp in en dan terug de bergen in : het Zoniënwoud.
Yves was al enige tijd aan het stoken en pochen, dus was ik al blij hem 5 km achter mij te kunnen houden, maar dan gebeurde hetgeen ik wel verwacht had: Yves liep me voorbij. Lucien boodt aan nog te volgen, maar een blik op de Garmin voor de hartslag zei meer dan voldoende. Trachten te overleven was het hoogste wat ik ging bereiken. Was ik maar vroeger gaan slapen en nog meer : hoe ga ik me hier uit praten t.o.v. Yves ?
Gelukkig wou Yves ook Lucien (die nu toch zijn marathons aan het voorbereiden is, zegt hij) voorbijsteken en dat was uiteraard een brug te ver. In een plat stuk waar ik eindelijk een beetje kon recupereren (en waar alle Brusselse snobs me voorbij staken, dedju) zag ik heel in de verte iets oranje voor me lopen en na enkele kilometers kwam dat dichter bij me. Het was dus niet zozeer mijn versnelling (die er niet meer was), maar kon het zijn dat ons Yvetje zichzelf had tegen gekomen ?
Ja dus, want elke meter kwam ik dichter en in een smalle strook ontstond er zelfs een file achter Yves. Aan de laatste drankstand kwamen we samen : hij moeizaam bergop lopend en drinkend, ik stappend en drinkend en … aan hetzelfde tempo (= kippenvelmoment). Toen ik terug begon te lopen riep hij achter mij nog iets van “doe maar” of zoiets (ik heb het niet goed verstaan, het was of het geluid achteruit ging, vreemd).
Enfin, al bij al een mooie loop , een mooie overwinning op Yves (wat ik niet meer verwacht had) en gelukkig hebben we niet gewacht op de tombola (zijn ze nu nog mee bezig, vrees ik). We waren netjes rond om 14.00 u. terug, ruim op tijd om voor de TV Niels Albert te zien winnen (we know the feeling) in Belgerheide.
Laat u volgend jaar niet afschrikken door de slechte organisatie, de koude of het lastig parcours, want 20 km is daar niet echt 20 km., maar slechts een kleine 19 km.
Chris Povré
Resultaten
10 km
598 Margot Bogers – 59’34”
599 Hermine De Kimpe – 59’37” (die het de organisatie nog wat moeilijker maakte door tijdens de wedstrijd een paar keer te veranderen van afstand).
20 km
161 Bernard Vandenbroucke – 1.22’00” (liep samen met een werkmakker : wat ze in die Cola kappen, wil je echt niet weten) …en niemand weet het dan ook.
181 Marc Tampère – 1.22’47” (onze chauffeur)
583 Lucien Poppe – 1.38’52” (ging ook eens met de “trageren” mee lopen)
614 Chris – waar is Yves ? – Povré – 1.40’21”
??? Yves Van Cleef ….. officieel geen (juiste) tijd : we hebben dan maar zelf geklokt op 1.42’ en nog wat (dus niet 348ste 1.29’41”, maar op 1.41’29”, stomme Brusselaars !)
881 Tinneken Van Hecke – 2.01’35” : onze beste dame op de 20 km.
