Huwelijksgeluk ? Samen een marathon lopen ? Hermine De Kimpe – met haar marathondebuut – en Lucien Poppe deden het in de Deense hoofdstad Kopenhagen. Lucien finishte na 3 u 29 min en 13 sec., Hermine zette een tijd van 4 u 23 min en 02 sec. neer.
Hermine De Kimpe is een planmatige vrouw : in het voorjaar van 2004 gaat ze “runnen”, onder de enthousiaste leiding van jogbegeleider Peter Van Wallendael. Na afloop kan ze 5 km lopen. In het najaar volgt de 10 km sessie. In april 2005 wordt in Antwerpen de horde van de 10 miles genomen, in oktober 2005 gevolgd door de halve marathon in Eindhoven. Kort nadat ze over de meet is gelopen van de halve marathon, krijgt ze een strakke blik in haar ogen : “En nu … de marathon.”
Ook de aanloop naar de beoogde marathon werd systematisch voorbereid. Eén : uitkiezen van een vlakke marathon. Het wordt Kopenhagen, ook als city-trip een aanrader. Twee : verbeteren van het uithoudingsvermogen. Hermine neemt een VAL-licentie, waardoor ze in de winter kan deelnemen aan het cross-seizoen. Niets beter om weerstand te kweken dan een snelle loop door weide en bos terwijl de sneeuw neerdwarrelt. Drie : volgen van een aangepast traingsschema. De interval-trainingen op woensdag, de rondjes in het park met loopmaatje Bea, de wegwedstrijden in het weekend, alles wordt ingepast in HET schema. Tijdens één van haar LSD-lopen (Long Slow Distance – tochten van 25 à 30 km die op een lage polsslag worden gelopen) komt ze die beruchte kerel uit de ijzerwinkel tegen, met een kei van een hamer. In feite een geluk, want je kunt dit beter ervaren tijdens een training dan in een eigenlijke marathon. En je vergeet nooit meer om onderweg bij te tanken.
Maandenlang werden de dagen afgeteld tot het tijd werd om naar Denemarken te verkassen. Ter plaatse stellen we vast dat de kleine zeemeermin inderdaad klein is en de “öle” een fortuin kost ! Na het ophalen van onze nummers en een kleine jogging om los te lopen, was het tijd voor platte rust, alleen nog maar boeken lezen en vroeg naar bed (sommige joggers drinken sloten wijn op de vooravond van een marathon, maar wij beperkten ons tot fruitsap).
Zondag 21 mei : D-day of beter M-day ! Ik had – wat mijn eigen deelname betrof – Hermine de keuze gelaten tussen drie opties :
a) zelf niet lopen en langs de kant supporteren ;
b) meelopen als “haas” ;
c) meelopen, ieder op zijn eigen tempo.
Na 30 jaar huwelijk wist Hermine maar al te goed hoe graag ik zelf wou lopen, anderzijds wenste ze niet “opgejaagd” te worden (ik moet toegeven, met mij als “haas” zat dat risico er wel in). We hebben dan ook wijselijk besloten om in onze eerste gezamenlijke marathon niet samen te blijven en elk op zijn eigen tempo te lopen. Hermine had postgevat aan de pacer-ballon van 4 u 30, terwijl ik me aan de 3 u 30 bevond. Terwijl we naar de startstrook gingen, hadden we nog enkele “tips and trics” doorgenomen voor haar eerste marathon.
Na een droge knal vertrokken 5000 – voornamelijk Scandinavische – lopers. Het parcours bestond uit drie lussen, elk ongeveer 14 km lang, die ons langs de mooiste plekken van Kopenhagen voerden. In heel de wijde omtrek van Kopenhagen is er maar één heuvel, 30 meter hoog, waarop de brouwerij Carlsberg is gebouwd. En wat dacht u … we mochten de heuvel op, bye-bye vlak parcours. Ook de felle rukwinden waren in ons nadeel, zeker langs de waterkant waar de wind vrij spel had. Gelukkig was de regen niet op de afspraak en bleef die beperkt tot een paar druppels.
Ik kon gedurende lange tijd mijn ambitie op 3 u 25 aanhouden, maar verzwakte in de laatste kilometers. Op km 40 werd ik zelfs voorbijgestoken door de pacers van 3 u 30. Dit gaf me terug wat (mentale) kracht, net genoeg om aan te pikken en onder de 3 u 30 te eindigen. Opdracht volbracht : P.R. gebroken !
Nu begon het bang afwachten : zal Hermine het halen ? We hadden een schema opgesteld van 4 u 28 (6,20 min/km), als een soort richtsnoer, want ik verwachte ze eerder in een tijd van 4 u 45. Groot was mijn vreugde toen ik ze na 4 u 23 de lijn zag overschrijden. Bleek dat ze lange tijd in de buurt van de pacer van 4 u 15 was blijven hangen, ondertussen zo haar P.R. op de halve marathon had verbeterd en uiteindelijk met 6 min. beter dan vooropgesteld was geëindigd. Alsof de goden dit moment hadden afgewacht, gingen de hemelsluizen volledig open en werden we in no-time op een stevige douche getrakteerd. Maar dit kon onze pret niet meer drukken, we hadden beiden ons doel behaald. Na een verkwikkende – en ditmaal warme – douche, werd dit dan ook gepast gevierd met een etentje en veel (te) dure “öle”.
Hiermee is Hermine – naar mijn weten – de derde jogger die een marathon uitloopt na het volgen van een “Start to Run”-sessie door Peter Van Wallendael. Samen met andere beginnende lopers in een groep trainen is blijkbaar een zeer effectief middel om te beginnen en te blijven lopen.
Lucien Poppe
