Het “KAPE Jogging Team” nam op zaterdag 13 september deel aan de jubileumeditie – de 30ste – van de “Marathon du Médoc”, een ietwat speciale marathon in “La douce France”. 20 deelnemers én nog wat supporters maakten als “Flintstones” – onder de naam “The Bedrock Runners” – de Médoc en zijn wijnhuizen onveilig. Alle voorbereidingen en de gebeurtenissen ter plaatse kan je hier bekijken.
De “Marathon du Médoc” is geen marathon zoals alle anderen. Begonnen als een promotiestunt voor de prachtige Médocstreek en haar wijnen, is het ondertussen uitgegroeid tot een fenomeen op de marathonkalender. Normaal tracht je de afstand van 42 km zo snel mogelijk af te haspelen. Niks daarvan in de Médoc … op een paar uitzonderingen na probeert iedereen zo lang mogelijk op het parcours te blijven.
En dit heeft een reden: het is daar ongelooflijk plezant. Waar je op een standaard controlepost water, energydrink en bananen kunt krijgen, wordt dit aanbod in de Médoc uitgebreid met topwijnen uit de streek, oesters, jambon de Bayonne en ander lekkers dat de streek tussen de Gironde en de Atlantische oceaan te bieden heeft. Voer voor een onvergetelijke sportieve, gastronomische en oenologische ervaring, dit allemaal op een strook van 42 km. En alsof dit nog niet genoeg was: om voor ambiance te zorgen is elke loper verplicht om “verkleed” deel te nemen.
De kleine kerngroep van het “KAPE Jogging Team” was inmiddels uitgegroeid tot 20 deelnemers en nog wat extra toeristen. De zoektocht naar een verblijfplaats in de regio, had … een “Westerndorp” … opgeleverd in Hourtin. Alle deelnemers van KAPE verbleven echter in de “Village Louisiane”, ver weg van de cowboys en indianen ! Op het domein kon men paardrijden, konden fietsen gehuurd worden, was er een zwembad, het meer van Hourtin was vlakbij … en om in de sfeer te blijven: de Médoc-wijn rijpt voor de deur. Ondanks de Western-sfeer, hadden we niet gekozen voor een verblijf in echte Tipi’s, maar voor meer comfortabele bungalows van het type Saint-Louis en Terrebonne.
Saint-Louis
Terrebonne
Ook over het “verkleden” was snel een besluit gevallen: het “KAPE Jogging Team” ging deelnemen als de ‘Flintstones”. Uitgerust met tijgervel en een knots en terwijl ze een “Barneymobiel” voortduwden, kon iedereen naar hartenlust “yabedabedoe” roepen. Of was het misschien “Wilma ???”. Uiteraard gaan de b52’s ons vergezellen … . Deze “Barneymobiel”, kostuums en andere attributen werden eigenhandig geproduceerd, zodat iedereen over een prachtig Fred-, Wilma-, Barney- of Betty-kostuum kon beschikken. En een enkeling moest ook als Dino gaan …
… de evolutie van de “Barneymobiel” tot wedstrijdvehikel !
De “Barneymobiel” – het voertuig waarmee “The Bedrock Runners” de “Marathon du Médoc” gingen opfleuren – stond “kant-en-klaar” te wachten op zijn première tijdens deze héél speciale marathon. De deelnemers vertrokken – in gespreide slagorde – naar hun locatie in Frankrijk om er de 42 km – mét wijn en plaatselijke specialiteiten – af te haspelen. Ook het omlijstende programma ter plaatse stond in het teken van “genieten” !
Ook de kledij kreeg stilaan vorm. Na een aantal pasbeurten was het model inmiddels goedgekeurd. En enkele handige “joggers” (al waren ze vermoedelijk enkel van het vrouwelijk geslacht) hadden de productie van de kledij voor al onze deelnemers al netjes afgewerkt. Deze groepsfoto – in wedstrijdkledij – werd genomen op woensdag 27 augustus tijdens de trainingen in het gemeentepark. Ter plaatse zag onze wedstrijdkledij er zo uit …
De kleine “vierwieler” werd door de loopgroep voortgeduwd. Hierdoor konden er mensen meegaan die niet meer beschikken over de fysieke mogelijkheid voor een volledige marathon en toch wilden genieten van de sfeer. Ook interessant als je even een dipje had onderweg. Samen duwen is samen blijven, je start samen en je komt samen aan … nog een pluspunt.
Dankzij sponsoring van Patrick Nelen, konden de deelnemers beschikken over een Médoc-T-shirt, met achteraan het logo van het “KAPE Jogging Team”. Het was uiteraard de bedoeling dat we dit aandeden tijdens de trainingen en de marathon. Patrick … wreed bedankt in naam van de groep ! De reis naar Bordeaux werd kostendelend met de wagen afgelegd. Als groep vertrokken we naar Pauillac op donderdag 11 september 2014, de terugkeer was voorzien op zondag 14 september 2014.
En dit was het “aangename” parcours dat moest afgelegd worden ! Het parcours was niet vlak, maar lichtjes heuvelachtig. Maar geen paniek, de hoogste bergtop was slechts 24 m hoog. Ongeveer een vijfde van het parcours was dolomiet. De omloop was in grote lijnen hetzelfde gebleven maar wel anti-clockwise. Dit betekende dat we reeds na 10 km aan de beroemde chateaus van St. Estephe belandden. We kregen een hele zware start: eerste bevoorrading op 5.1 km, tweede op 7 km, derde op 9 km, vierde op 10.5km …. als dat maar goed kwam.
En, oh ja … voor zo’n evenement moest er ook nog een beetje getraind worden. De trainingen voor de marathon startten vanaf maandag 9 juni, de eerste gezamenlijke training werd op zaterdag 14 juni met een 10-miler opgestart. Er was weinig tijdsdruk, daarom een licht trainingsschema, vooral bedoeld om de neofieten zonder kwetsuren aan de meet te krijgen. 6.30 uur was de maximumtijd.
Voor deze trainingen werd al gauw het concept van de “garagelopen” geïntroduceerd, een combinatie van trainingen én een natje en een droogje om de verloren energie snel bij te tanken ! Nu was het slechts nog wat finetunen tijdens de laatste weken … want zelfs voor deze “speciale” marathon was enige conditie geen slechte zaak ! En daarom werden er ook de laatste week vóór de marathon nog trainingen voorzien … daarna was het even uitbollen en genieten van de “wonderlijke” voorbereiding.
… waarbij af en toe een versnapering niet uit de weg gegaan werd, kwestie van de koolhydraten aan te vullen …
… maar ook het “serieuze” werk werd bij de voorbereiding niet verwaarloosd, zoals o.m. deze “10 Miles van Waasmunster” …
En dan kregen we nog een nieuwe vorm van trainingen … de brunchlopen (originele ideeën om te lopen, te eten én te drinken zat bij dit Jogging Team) … om af en toe te ontaarden in echte bacchanalen … want ook voor de extra-sportieve onderdelen – het wijnproeven – moest er natuurlijk een degelijk trainingsprogramma uitgebouwd worden …
PAUILLAC
Ondertussen was de “Barneymobiel” al onderweg naar Pauillac (F). De volledige aankleding van het voertuig gebeurde ter plaatse. De “Barneymobiel” werd bemand door Luc Jongeneelen, die tevens als discjockey de opdracht had de yabedabedoe-kreet te laten weerklinken. Naast hem was er nog plaats voor een loper die het even moeilijk had … even uitrusten op een speciaal voorzien stoeltje vooraan boodt deze mogelijkheid. Supporters konden niet deelnemen aan de wijndegustaties, maar konden de lopers goed volgen.
Inmiddels waren onze deelnemers – in groten getale – toegekomen op hun logeerbestemming in Hourtin. Op het vakantiepark hadden zij hun eigen hoofdkwartier ingericht en werden de verblijven in gebruik genomen.
En zoals in het draaiboek voorzien was, stond er op donderdagavond een BBQ op het programma, op de terreinen van hun uitvalsbasis in Hourtin … kwestie van de nodige calorieën op te slaan voor de 42 km van zaterdag. Want dat was nodig …
Vrijdag … dag van de formaliteiten. De wedstrijdnummers van onze joggers werden opgehaald op het wedstrijdsecretariaat in Pauillac. Dat moest even op de gevoelige plaat vastgelegd worden.
De reisleider en zijn assistent keken nog even de laatste details na …
Om goed voorbereid te zijn voor de wedstrijd – én om praktische redenen – werd toch gekozen voor een “eigen” pastaparty aan de vooravond van de wedstrijd. En dat werd een absolute voltreffer … zelfs met hier en daar al even het “voorproeven” van het milde vocht dat een dag later aangeboden ging worden …
Vóór de start maakten ook de supporters zich klaar, binnen het gekozen thema van de “Flintstones” …
De start in Pauillac …
Op D-Day zagen “The Bedrock Runners” er zo uit …
… en ook mascotte “Joske” slaagde erin de volledig afstand te overbruggen !
Renilde De Clerck had wel een héél speciale wedstrijd uitgekozen voor haar eerste marathon !
De dag nà een dergelijke “zware” inspanning ging een flink ontbijt er altijd in !
… en de soepelheid – nà de inspanning – was onvoorstelbaar !
… en hoewel het de bedoeling was om nét vóór de bezemwagen te arriveren met de “Barneymobiel” (die zelfs even uitgeleend werd aan een minder fortuinlijke deelnemer), was de sportieve drang iets te groot. Met ruime voorsprong werd deze bezemwagen geklopt. De aankomsttijden van onze deelnemers waren nu niet meteen marathonrecords … maar je zal inmiddels al wel begrepen hebben dat dit niet echt de bedoeling was van deelname aan deze “Marathon du Médoc” !
Proficiat aan alle deelnemers en supporters van ons “KAPE Jogging Team” … het volledige verhaal van dit uitstapje naar “La douce France” moet nog verteld worden (als dat tenminste voor publicatie vatbaar is ???).
[shashin type=”album” id=”190″ size=”small” crop=”n” columns=”1″ caption=”y” order=”date” position=”center”]
… veel meer foto’s hier in het album van Jos Bosschaerts !
Ondertussen willen we jullie alvast de slotbedenking van één van de deelnemers niet onthouden …
“Afscheid van de marathon van de Médoc : daar waar de wereld samenkomt en verbroedert om 42 km te lopen langs mooie wijhuizen en te genieten van de wijn en lekkere streekproducten. Respect voor iedereen die meegelopen heeft maar bovenal chapeau om de steun die jullie aan elkaar gaven. Deze marathon was een ode aan echte vriendschap! Dat we met z’n allen er nog lang van mogen genieten. Santé!” (met dank aan Myriam Bleyenbergh).
Lucien Poppe
