Een weekje New York en even de prestigieuze New York City Marathon meepikken. Dat stond in de agenda van Yves Van Cleef (en echtgenote Margot Bogers), beiden vaste klanten van het KAPE JOGGING TEAM. Speciaal voor KAPE hielden ze een marathondagboek bij.
Donderdag 4 november 2004
Na een vlucht van 8 uur en 20 minuten landen we om 13.30 uur plaatselijke tijd op de JFK Airport (6 uur vroeger dan in België). Ik word er ontvangen als een echte beroemdheid : de douane wil kost wat kost twee vingerafdrukken en een fotootje van mij hebben. Is hier sprake van een persoonsverwisseling of zouden ze mij echt bij de favorieten voor zondag rekenen ? Na deze formaliteiten gaan we in groep op de Marathon Expo in het Jacob Javits Center onze borstnummers en elektronische chips afhalen voor de automatische tijdregistraties.
Vrijdag 5 november 2004
In de voormiddag verkennen we in groep de laatste kilometer van de marathon in Central Park. Kwestie dat we allemaal goed zouden weten waar we onze laatste en beslissende demarrage moeten plaatsen. Aan familie en andere supporters wordt getoond waar de “family reunion area” zich bevindt en aan welke letter van welke kleurenzone er zondag vlak na de marathon dient samengekomen te worden.
De namiddag is vrij. De echte marathonlopers gaan op hun kamer wat rusten, ik geef er de voorkeur aan om twee uur en half te gaan aanschuiven om op de top van de Empire State Building gedurende tien minuutjes te kunnen genieten van een zicht op heel New York.
Zaterdag 6 november 2004
We (ik en mijn trouwste supporter Margot) moeten al vroeg uit de veren omdat we willen meelopen in de “International Friendship Run”. Dit is een ontbijtloop van 6 kilometer (10.000 deelnemers !) voor alle niet-Amerikanen met start aan het hoofdkwartier van de Verenigde Naties en aankomst in Central Park. Bedoeling is dat iedereen achter de vlag van zijn land blijft lopen. Wat onmiddellijk opvalt is de grote delegatie Nederlanders. Op de koop toe is het Nederlandse ING hoofdsponsor van de marathon en hebben ook zij oranje in hun logo. Allemaal “leuk meegenomen” dus voor onze Noorderburen.
Ter vergelijking : in de marathon zullen er uiteindelijk 140 Belgen de finish halen, tegenover 2097 Nederlanders … En dan maar verwonderd zijn dat wij ons op Olympische Spelen tevreden moeten stellen met 3 medailles, terwijl onze oranje-broeders met een kar vol medailles huiswaarts keren. Maar goed, dit is een andere kwestie.
In de namiddag maken we in groep een boottocht van drie uur. Zeer relax en ideaal de dag voor een marathon. We hebben fantastische zichten op de skyline van New York, varen naast het Vrijheidsbeeld en onder enkele mooie bruggen waar we morgen over zullen lopen.
Zondag 7 november 2004
Marathondag !!!!
Om 5 uur loopt de wekker af aangezien de lopers reeds om 6 uur in de lobby van het hotel moeten verzamelen. De supporters hebben meer geluk : hen wordt rust gegund tot 9 uur. Met één van de ontelbare bussen worden we naar Staten Island gebracht, het vertrekpunt van de marathon. Hier komen we reeds om 7.45 uur aan, het vertrekuur van de marathon is bepaald op 10.10 uur. Gelukkig zijn er verwarmde tenten voorzien …
10.10 uur : Onder begeleiding van het Amerikaanse volkslied (live gezongen) en het liedje “New York, New York” van Frank Sinatra (uiteraard op tape) schuifel ik en nog 36.543 anderen voetje voor voetje naar de vertreklijn. Voor ons ligt een tocht van 42 kilometer en 195 meter waarbij alle 5 de “boroughs” van New York zullen worden aangedaan (Staten Island, Brooklyn, Queens, the Bronx en natuurlijk Manhattan zelf).
Het weer is heel aangenaam, de temperatuur zal op de middag rond de 20° C schommelen. Ideaal dus voor mij als “jogger”, achteraf hoor ik dat sommige die zichzelf “lopers” noemen dit een paar graden te warm vinden voor een toptijd. Het is ook nooit goed voor die fanatiekelingen …
Na de start worden we onmiddellijk de Verranzano Narrows Bridge opgestuurd. Reeds verschillende malen zag ik de indrukwekkende beelden hiervan op televisie, nu zélf deel te kunnen uitmaken van die mensenmassa is nòg indrukwekkender.
Km 1 – 20 : Alles gaat naar wens, ik zit nog fris en heb zo de mogelijkheid om te genieten van het ongelooflijk aantal toeschouwers naast de weg, die de energie kunnen opbrengen om gedurende uren vol enthousiasme wildvreemden vooruit te blijven schreeuwen. Ik heb zelf niet geteld hoeveel het er precies waren maar volgens de officiële marathongids zouden er elk jaar om en bij de 2 miljoen supporters in New York over het traject verspreid staan …
Km 21 : Halfweg kom ik door op 1 uur 58 minuten en 45 seconden.
Km 23 : Op mijn truitje heb ik discreet de Belgische driekleur aangebracht. Een Amerikaanse jogger die zichzelf waarschijnlijk als een intellectueel beschouwt, meent hierin de Duitse vlag te herkennen en begint tegen mij een gesprek in een soort J-M Pfaff-Duits. Ik maak hem duidelijk dat hij zich van land vergist en dat ik uit België kom, waarop hij kirt : “Aha Belgium … Amsterdam”. Langzaam maar zeker wordt het mij duidelijk waarom deze mensen Bush als hun president herverkozen hebben.
Km 25 : Ik krijg het lastig, zwarte plekken verschijnen letterlijk voor mijn ogen, een inzinking loert om de hoek. Een banaan en veel Gatorade (sportdrank) moeten erger voorkomen.
Km 27 : Margot staat niet op het afgesproken punt. Een tweede keer wordt het zwart voor mijn ogen, ditmaal figuurlijk : ze zal toch zeker met mijn Visa-kaart niet gaan shoppen zijn op Fifth Avenue ?
Km 28 : Oef, daar staat Margot dan toch. Hoewel ik me allesbehalve top voel, hang ik toch de stoere uit om haar niet nodeloos ongerust te maken. Ik poseer eventjes voor een fotootje met opgeheven duim. Tja, na 7 jaar huwelijk kan een leugentje om bestwil af en toe geen kwaad …
Km 32 : Het gaat van kwaad naar erger met mijn maag en darmen. Ik heb blijkbaar teveel van dat chemisch spul dat ze “Gatorade” noemen gedronken … Gelukkig staan er op het parcours geregeld mobiele toiletten en ik besluit er ééntje van de reeks op km 32 te bevuilen.
Km 35 : Drie luidruchtige Nederlanders komen mij voorbijgesneld. Eentje is blijkbaar visueel gehandicapt. Hij stelt mij de overbodige vraag : “Gaat-ie-lekker” ?
Km 42 : In een netto-tijd van 4 uur 29 minuten en 25 seconden strompel ik over de finish. Echte marathonlopers lachen natuurlijk met dergelijke “chrono”, ik als joggende marathontoerist ben hier best tevreden mee. Van de in totaal 32.798 mensen die finishen, ben ik nog de 15.840ste … Je kan dus niets anders dan vaststellen dat het gros van het deelnemersveld in New York uit joggers bestaat zoals ik. “Start To Runners” met marathonambities zet u dus schrap … er is nog hoop.
’s Avonds hebben alle Belgen afgesproken in het Belgisch restaurant “De Markt” waar we een Belgisch menu voorgeschoteld krijgen. Een van de lopers uit ons gezelschap steelt de show door tijdens het eten plots flauw te vallen (plotse bloeddrukval, … gezond hoor, marathons lopen). Gelukkig zijn er ook enkele dokters in de groep en na enig oplapwerk met wat cola’s, kan de man na een kwartiertje al weer lachen… alhoewel zijn stoofvlees met frieten tegen dan natuurlijk al lang ijskoud is. Na het eten is er nog een vat Stella en een vat Hoegaarden voorzien. Het hoeft dus niet te verwonderen dat de marathonverhalen met de minuut straffer worden. Ik besluit dan ook wijselijk om 22 uur richting hotelkamer te trekken. Het is een lange en vermoeiende dag geweest.
Maandag 8 november 2004
Vandaag heeft de groep afspraak met Jacqueline Goossens. Al meer dan 20 jaar leeft en werkt zij als journaliste (voor Knack en De Morgen) in New York. Jacqueline’s uitstekend observatievermogen en haar parate kennis zorgen ervoor dat je New York anders beleeft dan de modale toerist – zij begeleidt en toont je op een eigenzinnige manier ‘haar stad’ waar zij zich thuis voelt tussen diverse wereldculturen op één eiland. Zij schreef er 2 boeiende boeken over: ‘De beste straat ter wereld’ en ‘Mijn New York’. In haar gezelschap maken we een wandeling door de chique Brooklyn Heights, wandelen we over de Brooklyn Bridge om te eindigen bij Ground Zero en Wall Street. ’s Avonds besluiten ik en Margot op Broadway nog een musical mee te pikken. Geheel in de lijn met de gemoedsstemming waarmee ik gisteren de finish bereikte, kiezen we voor de “Phantom” of the Opera.
Dinsdag 9 november 2004 en Woensdag 10 november 2004
Tijd voor een laatste wandeling (in Chinatown) en de laatste aankopen. Na een vlucht van 6 uur en 45 minuten, landen we woensdagochtend om 8.45 uur “moe maar voldaan” opnieuw in Zaventem. Het was een fantastische week, New York is aan mijn pril marathonpalmares toegevoegd (na Parijs in 2003 en 2004 én Berlijn in 2003).
Hoewel ik mij tijdens de marathon in dat wc’tje op km 32 zo miserabel voelde en mij daar voornam nooit nog ook maar één marathon te lopen, begint het nu toch weeral opnieuw te kriebelen. Stockholm in juni volgend jaar moet een prachtige marathon langs het water zijn en in Firenze eind november 2005 kunnen we cultuur met sport combineren …
Yves Van Cleef
