Rock’n Roll-marathon – 07.08.2011 – Oelegem-Antwerpen

11 joggers tekenden op zondag 7 augustus in Oelegem present om deel te nemen aan de Rock ‘n’ Roll marathon, eigenlijk een halve marathon maar je geeft als organisator natuurlijk meteen je visitekaartje dat er heel wat Rock ‘n’ Roll bloed daar je aderen stroomt door een halve marathon een marathon te noemen.

Start was in Oelegem en aankomst aan Metropolis, maar dit logistieke probleempje werd door Louis perfect opgelost door een taxibusje te bestellen, waardoor de auto’s aan de het cinemacomplex konden blijven staan. Bij afwezigheid van Lucien nam Louis perfect de rol van organisator over. Enkel wie zich van tevoren had ingeschreven op de “lijst” voor het busje, mocht plaatsnemen en dit werd bij het instappen uitermate streng gecontroleerd en afgepunt. Guy kan er nog over meespreken. Gelukkig waren Chris en vrouwtje Myriam er nog om deze laatste op te vangen en vooral naar Oelegem mee te nemen.

Om half drie zou officieel de start gegeven worden. Maar echte Rockers beginnen er altijd wat te laat aan en daarom werd het een klein half uurtje later. Aan de start hield de DJ-rocker-speaker van dienst ondertussen de nerveuze lopers wat kalm door af en toe te melden dat de start nu “voor elk moment zou zijn” en dat er enkel werd gewacht “tot het parcours volledig werd vrijgegeven”. Wat was het probleem? Was er plots een potvis op het jaagpad naast het kanaal gesprongen of – nog erger – wist de organisatie op dat moment zelf nog niet langs welke wegen ze de joggers juist zouden sturen, of was er nog een andere reden? We zullen het nooit weten. Jorge zei het net niet maar je zag hem zo denken dat dergelijke aanfluiting van de stiptheidsregel in Chili nooit of te nimmer het geval zou zijn.

Enfin, het zal niemand verbazen dat zowel Bernard als Patrick – volledig opgefokt van de goesting om aan de klus te beginnen – als een kanonskogel vertrokken toen het startschot eindelijk weerklonk. Bernard hield dit vol tot aan de finish, Patrick een uurtje minder lang.

Na 15 km hoorde ondergetekende plots Guy en Chris voorbijkomen. Het hoofd van Chris was zo rood als een kreeft. Zo een mooi weer had hij op vakantie in Frankrijk nu ook weer niet gehad om in dergelijke mate verbrand te zijn. Dus bleef er maar één mogelijkheid over : deze man was te diep aan het gaan en zijn troeven duidelijk aan het overspelen. Ik bleef dan ook heel de tijd een paar honderd meter achter hem hangen met de bedoeling hem in de laatste kilometer genadeloos te confronteren met zijn schrijnend gebrek aan conditie. Na 18 kilometer zag ik echter plots de “Nox” al voor mij opdoemen. Dit kon niet zijn, we waren er al bijna. Mijn gezicht sloeg wit uit, ik kon Chris niet meer inhalen. En zo lijkbleek worden geeft een heel mooi contrast met het rode hoofd van Chris. Net de kleuren van voetbalclub Antwerp. Rood en wit. Liefdevolle kleuren.

Dit was de laatste Rock ‘n’ Roll-zet van de organisatie : je halve marathon een marathon noemen die dan eigenlijk maar 18,50 km blijkt te zijn. Vooral Gerda vond dit erg, nu wilde ze eindelijk eens haar “eerste” halve marathon lopen. Kwatongen beweren dat de Rocker van dienst onder invloed was van stimulerende middelen toen hij vooraf parcours en afstand uitstippelde. Chris vond dat hij tijdens de loop ook beter zijn toevlucht had genomen tot dergelijke middelen want het kostte Guy geen enkele moeite (10 vingers in de neus – minstens!) om Chris in de finale eindspurt af te houden. Vrouwlief Myriam – die voor het vervoer van de sporttassen van Oelegem naar Metropolis had gezorgd – had nog heel wat mentaal oplapwerk voor de boeg ’s avonds.

Estrella Peleman stond quasi ongetraind ook heel goed haar vrouw. Ze voelde zich dan ook vooral naast het kanaal met de vele binnenschepen als een vis in het water, niet toevallig ook haar sterrenbeeld.

Aan Pierre is dergelijke poëtische woordenkramerij niet besteed, hij laat zijn loopprestaties meestal voor zich spreken. Toch voelde hij zich aan het sas van Wijnegem volledig in zijn sas alwaar hij zijn eindspurt inzette. Deze remonte kwam echter net te laat, ook hij dacht dat een halve marathon 21 km was.

Ook Liesbeth weerde zich kranig. Ondanks dat zij voor vertrek nog een broodje met maatjes gegeten had. Maar in het gezelschap van haar maatje Jorge – wel iets rijper dan een jonge haring – kwam ze na een trage start volledig op dreef.

Ook Gerda en Louis sloten met een overschot aan energie hun loop af. Met een gratis Palm werd achteraf iedereen gelukkig weer snel terug kalm. Met uitzondering van Chris natuurlijk, die inzag dat hij snel terug meer moest gaan trainen om zijn loopcarrière terug een nieuwe boost te geven.

Dit verslag is gebaseerd op waargebeurde feiten. Iedere gelijkenis met bestaande personen is louter toevallig.

Yves Van Cleef

RESULTATEN