Meer dan 25.000 lopers uit 80 verschillende landen verzamelden op zondag 27 april in Wenen om er deel te nemen aan de aflossingsmarathon, de halve marathon of de hele marathon. De 4 deelnemende KAPE-ërs Estrella Peleman, Rudy Haesendonckx, Margot Bogers en Yves Van Cleef vonden dat ze de Belgische eer in Oostenrijk hoog moesten houden en kozen voor de volledige marathon. Maanden trainen voor een marathon en dan ter plaatse slechts een halve lopen, zou natuurlijk ook een beetje belachelijk zijn geweest.
De dagen vóór en na de marathon waren al goed gevuld met sightseeing in de wereldhoofdstad van de klassieke muziek, dus op zondag een marathon lopen zorgde – onder het motto “een gezonde geest in een gezond lichaam” – voor wat afwisseling.
Bovendien werden de verorberde appelstrudels en Sachertörte al joggend iets sneller verbrand, zodat we op maandag weer met een “schone lei” zouden kunnen beginnen … aan ander lekkers. Jammer genoeg mag ik in dit kader niet verder over het culinaire uitweiden, met het water in de mond zal ik me dus noodgedwongen moeten beperken tot een verslag over de marathon aangezien dit een artikeltje is voor de website van KAPE, tot nader order nog altijd een atletiekclub.
Goed, over de marathon dus, ook in Wenen 42 km en 195 meter lang, tot hier geen verrassing. Wat wel een beetje verbaasde maar dan in de positieve zin, was het terreinprofiel. Je liep wel niet over een biljart zoals in Berlijn of Rotterdam, maar als er al eens geklommen moest worden was dat nooit lang aan één stuk. Voor Estrella was er ook nog een persoonlijke verrassing. Haar ouders waren buiten haar medeweten naar Wenen gevlogen en moedigden haar tijdens de marathon luidkeels aan.
Voor Margot was het na Berlijn – einde september vorig jaar – haar tweede marathon. In Berlijn was haar doel nog “uitlopen zonder te wandelen”, in Wenen hoopte ze stiekem onder de 5 uur te blijven. En hierin slaagde ze met brio. Begeleid door de muziek van Strauss scheelde het echt niet veel of ze was na 4 uur 47 minuten al walsend over de finish gekomen, zo fris was ze nog. Op een “vlakke” marathon is er in de toekomst voor haar zeker nog een ruime progressiemarge.
Door een blessure was de voorbereiding van Rudy in de laatste weken voor de marathon verstoord. Daarom wilde hij gewoon starten en kijken waar hij uit kwam. Uiteindelijk kwam hij uit bij Estrella en verloor haar van start tot aankomst geen seconde uit het oog, misschien maar best ook in het land van Josef Fritzl.
Op de seconden op zijn chronometer had Rudy wel geen exact zicht meer doordat er iemand na de start tegen zijn arm gelopen was en daardoor per ongeluk zijn horloge gereset was. Estrella en Rudy hadden dus enkel een tijd “bij benadering”. Groot was dan ook de opluchting dat ze louter op het gevoel toch nog met 11 seconden onder de grens van 4 uur gebleven waren. Waarschijnlijk was het thuisfront dankzij de SMS-service vlugger op de hoogte van hun exacte netto-tijd dan zij zelf.
Net als Margot stelde ook Yves zijn P.R. op de marathon aanzienlijk scherper. De zelfdiscipline van de maanden voor de marathon bleek zijn vruchten af te werpen. Yves ging consequent alle dagen om 9 uur slapen, voor wijn werd de neus opgetrokken en frietjes werden onverwijld de vuilbak ingekeild. Als een echte maniak moest hij pasta en niets anders dan pasta hebben. Soms sloeg tijdens de voorbereiding de vertwijfeling toe : dit monnikenleven, deze zelfkastijding, waarom en voor wie deed hij dit eigenlijk ? Het antwoord op al deze vragen werd op een zondagmiddag in Wenen gegeven toen Yves zo fier als een gieter na 3 uur en 49 minuten op de Heldenplatz de aankomstlijn overschreed.
Volgende marathonafspraak wat mezelf betreft op 30 november in Firenze. Cultuur, sport en … pasta. Maar nu even tot half augustus geen marathontrainingen meer. Basta !
Yves Van Cleef
RESULTATEN
Yves Van Cleef – 3.49’41”
Estrella Peleman – 3.59’49”
Rudy Haesendonckx – 3.59’49”
Margot Bogers – 4.47’37
